برف که می بارد خیلی ذوق می کنم ، ذوق کودکانه ای که این روزها کمتر سراغ من می اید منه درونی سالخورده ای که دیگر خیلی از زیبایی های این جهانی را با عینکی ازتردید می نگرد
برف که می بارد ، قدم زدن در یک خیابان پر درخت ، دست در جیب با هجوم افکارخوب و بد خاطرات تلخ و شیرین و کنار آمدن باخود ، کنار امدن با دیگران و حس خوب درک کردن ، که درک کنی همه ادمهایی دورو برت را و شاید بخشش همه چیز و امید بخشیده شدن و نق نزدن که اپیدمی شده که حالم را بهم می زند این نق زدنهای بی انتها
رسیدن به این حس درک کردن در یک روز برفی سهل تر است برای من
خیابانی را که شروع کرده ام که زیر این نم نم برف تا انتها بروم هنوز به انتها نرسیده با دنیا به آشتی رسیده ام و آن لبخند کمرنگ اما پر رضایت بر صورت یخ زده ام حک شده است
این روز برفی و این خیابان پر ازدرخت من را یه یک حس خوب رسانده ، شاید به درک هستی ، به حس زندگی ، به امید ، هر چند که امیدها اکثرا واهی اند ،اما مهم نیست ، امید تنها امید می تواند حس اکنون ادمی را خوب و خوبتر کند و این امید وقتی با این برف زمستان توام می شود به وجد می ایم
برف که می بارد حس خوبه نوشتن به سراغم می اید حسی که این اواخر مدام به خواب زمستانی میرود
برف که می بارد بیخیال و سبکبال می شوم
شاید چون زاده ی یک روز برفی ام اینگونه سر ذوق می ایم
ذوقی کودکانه
من این حس تو رو وقتی بارون میباره دارم. با برف بوی خاک و نم دیوا ها و بوی پوست درخت ها توی هوا پخش نمیشه اما بارون که میاد این بوها توی همون خیابونی که قدم زدی غوغا میکنن. همه چی برق میزنه و رنگ واقعی خودش رو داره. صدای بارون هم که برای من قشنگترین آهنگ دنیاست. بارون یعنی شسته شدن و نو شدن و زیبا شدن.
ولی چقدر خوبه که هر از گاهی سکوت برف ات رو با شرشر بارونی از کلمات قشنگت بشکنی و اینجا بنویسی. بعضی حرفات حرف دل ما هم هست.
بارون هم یه جور دیگه من و سرمست میکنه ..بارون من و شاعر میکنه ولی برف حس سرخوشی و سرمستی کودکانه بهم میده
من عاشق روزهای برفی و بارونی ام
درود بر تو غریبه آشنا
ممنون دوست عزیز